Bıyık

Atay Sözer; Tabii erkek olduğunu belli ettikten sonra bir de nasıl bir erkek olduğunun belli edilmesi vardır. Bu da bırakılan bıyığın tipiyle ilgilidir.

Üst dudakla burun arasında bulunan kıllara “bıyık” diyoruz.
Bıyık insan denilen yaratığın erkeğinde olur, kadınların bıyığı olmaz.
Yani bıyık, erkekler için belirleyici bir özelliktir; erkeklerde olup da kadınlarda olmayan diğer ayırıcı unsuru etik kurallar gereği alenen gösteremediğinden bazı erkekler erkekliğini ifade ede-bilmek için bıyık bırakma gereksinimi duyar.
Tabii erkek olduğunu belli ettikten sonra bir de nasıl bir erkek olduğunun belli edilmesi vardır. Bu da bırakılan bıyığın tipiyle ilgilidir.
Kaytan, Karanfil, Pala, Burma, Pos ve tabii günümüzde en çok rağbet gören Badem bıyık gibi pek çok çeşidi vardır.
Belli dönemlerin solcu, ülkücü, milli görüşçü gençleri bu bıyık tipleriyle kendilerini belli ederlerdi.
Bir dönem çapkın beyler hoşlandıkları hanımlara bıyıklarını burarak kur yaparlarmış.
Bıyık kişiliğimizi o kadar belirleyici bir hale gelebilir ki bazen kişiliğimizin bile önüne geçer ve sadece ortada dolaşan bir bıyık oluveririz.
Nitekim dil ustası yazarımız Tahsin Yücel “Bıyık Söylencesi” adlı muhteşem romanında tam da bu durumu anlatır.
Bazı önemli insanlar da bıyıkları sayesinde adı anıldığında resim olarak gözümüzde belirirler; örneğin Bismarck, Nietzsche, Clark Gable, ve tabii Hitler.
Başbakanın görülen zaruret yüzünden koltuğu bırakacağının ve yerine gelecek kişinin ilk özelliğinin “düşük kalibreli” olacağının açıklanmasından sonra muhtemel adaylardan bıyıklı olmayanlarına “bıyık bırakın” talimatı verildiği dedikodusu çıkmıştır.
Ancak olası adayların aynı anda bıyık bırakmaya başlamaları bu dedikoduların büyük ölçüde doğru olduğunu göstermektedir.
Aslında bu çok doğru bir karardır; başbakanın öngörülen ölçütler doğrultusunda kalibresi dü-şük, silik, kişiliksiz biri olması bıyıklı olmasını elzem kılmaktadır. Yoksa bıyık olmadığı zaman ortada başbakan diye biri görülemeyecektir; şimdi hiç olmazsa dolaşan bir “bıyık” olarak fark edilecektir. Bunu kim akıl ettiyse yürekten kutlarım.
Şimdi muhtemel adayları artıları ve eksileriyle incelediğimizde ortaya şöyle bir durum çıkıyor.
BİNALİ BEY: Zaten hep bıyıklıydı en büyük avantaj; söz dinliyor, çıkıntılık yapmıyor bu da iyi. Mahdum Tosun Bey’in Singapur’daki rulet döndürme maceraları bazılarına göre dezavan-taj görünse de bu durum ayakkabı kutlarında sıfırlanan paralar yanında davulcu yellenmesi gibi kalır. Yani o duruma ses çıkartmayanlar bunun farkında bile olmaz.

BERAT BEY: Hem bıyıklı hem sakallı; çifte kaymaklı kadayıf misali. Üstelik geleneklere uygun bir durum var; öncelikte damat. Osmanlının Damat İbrahim Paşa; Damat Rüstem Paşa, Damat Ferit Paşaları gibi. Gerçi Osmanlı sultanları genellikle damat mamat dinlemeyip bazı-larının kellelerini almıştır ama bu kadar da risk olur artık.

BEKİR BEY: Yeni bıyık bırakmaya başlamış; kongreye kadar olgun bir badem haline gelebi-lir. Kalibre olarak istenen ölçülere uyuyor. Niye olmasın?

TUĞRUL BEY: Doğrusu Tuğrul Türkeş’in adı pek geçmiyor adaylar arasında ama onun da bıyık bırakıyor olması akıllara “acaba” sorusunu getirtmiyor değil. MHP’in başına Akşener gelirse epey bir sıçrama yapacağı ve partiden külliyetli bir miktarda oy kapacağı açık. Bu yüzden milliyetçi oyları hacılamak adına doğru bir isim. Ayrıca baba malı partisini bırakıp da başka bir partiye geçmesi sadece geçici bir başbakan yardımcılığı karşılığı olamaz gibi geliyor. Acaba partiye gelişi için daha büyük sözler mi verilmiştir? Olmayacak bir şey değil. Kalibre olarak da uyuyor neticede.

İSMET BEY: İsmet Yılmaz’ın adı geçince açıkçası gözümde pek bir şey canlanmadı. Hemen Google efendiye yazıp görselini aradım, gelen birkaç resme bakınca anca anımsadım, onu da bıyığı yüzünden. Sanıyorum bir ara meclis başkanlığı falan da yapmıştı. Bu durum da şansının kuvvetli olduğunu gösteriyor.

Ama partinin içinde hiç farkında olmadığımız istenen şartlara uygun kim bilir nice cevherler, nice bademler vardır.