Buyurun savaşa

Hüsnü Mahalli: İdlib olmasaydı bu ilişikler şimdi çok daha farklı bir yerde olabilirdi.

Özgür Suriye Ordusu’nun Mayıs 2011’de Hatay’da kurulup Haziran’da eyleme başlaması baz alınırsa, Suriye sorunu tam 103 haftadır Türkiye gündeminde.

Türkiye’nin bölgesel ve uluslararası dış politikası tam 103 aydır Suriye eksenli yürütülüyor.

Türkiye, 103 aydır tüm energisini Suriye’ye harcıyor.

Ne kadar para harcandı ve harcanıyor bilinmez ama böyle giderse, bu hikaye bir 103 ay daha Türkiye’nin gündeminden çıkmayacak.

Tek farkla, hikayenin yeni versiyonlarında iki ülke arasında savaş riski giderek artıyor.

Rus uçağının düşürüldüğü 24 Kasım 2015’e kadar Moskova, Ankara’nın düşmanıydı. Çünkü Putin, Erdoğan’ın devirmeye çalıştığı Esad’a destek veriyordu ve 30 Eylül 2015’te Suriye’ye 70 savaş uçağını göndermişti.

Haziran 2016’da düşürülen uçakla ilgili özür diledikten sonra iki ülke dost oldu.

Ocak 2017’de başlayan Astana Süreci’yle bu dostluğa İran da katıldı ve Suriye sorununu çözmek için üç ülkenin lideri sık sık bir araya gelir oldu.

Ama Putin ve Erdoğan arasındaki muhabbet farklı ve özeldi.

Haziran 2016’dan bu yana iki lider onlarca kez bir araya geldi ya da  telefonla görüştü. İki ülke arasındaki ilişkilerde çok detay var.

İdlib olmasaydı bu ilişikler şimdi çok daha farklı bir yerde olabilirdi.

Ama olmadı

Putin, Rus ruletine meraklı ama Erdoğan tavla oynayarak çok sayıda kapı almanın peşinde. 

Tavlayı icad eden İranlılar, şimdi satranca merak sarmış.

Özetle her şey sinir bozucu.

Özellikle Türk askerlerinin Rusya destekli Suriye ordusu tarafından öldürülmesinden sonra.

Oysa 102 aydır ve Türkiye’nin yaptığı her şeye rağmen Suriye; Türkiye devletine, halkına ve ordusuna karşı olumsuz tavır almaktan özenle kaçınıyordu.

Söylenen her şey Erdoğan için söyleniyordu.

Tüm Arap coğrafyasında ve dünyada olduğu gibi.

Çünkü her şeye Erdoğan karar veriyor.

Dış politikada olduğu gibi iç politikada da.

Süreç nasıl gelişir bilinmez ama işler giderek karışıyor.

Son beş yıldır ısrarla kullandığım ifadelerle karanlıklar zifiriye dönüşüyor.

Yakından uzaktan Türkiye’yi ilgilendirmemesi gereken İdlib çok ciddi ve tehlikeli bir sorun.

Havada Rus uçakları olmasaydı Türkiye ile Suriye şimdi savaşıyor olacaktı.

İdlib’teki teröristler için değer mi!

2011 öncesinde Suriye’nin Türkiye sınırı açıktı ve 2010 yılında 1.1 milyon Suriyeli Türkiye’ye turist olarak gelmişti.

Ama mülteci olarak değil.

Hiç kimse Esad için ‘diktatör, zalim ve katil ‘ demiyordu.

Hiç bir Suriyeli, hiç bir ülkeye mülteci olarak gitmiyordu.

Herkes kendi ülkesinde mutluydu.

İki ülkenin sınır bölgelerinde yaşayan Türkler, Araplar, Türkmenler, Kürtler, Süryaniler, Ermeniler ve Ezidilerin tümü akraba.

2011 sonrasında her şey berbat oldu.

Boş hayaller uğruna.

Anlamsız ideolojik saplantılar adına.

Hadi diyelim ki ; Esad ‘ diktatör ve zalimdi’ peki bölgenin sultan, kral ve emirlerine ne demeli.

Başlangıçta hepsi Türkiye ile birlikte Esad’ı devirmek için çalışıyordu.

Şimdi Katar hariç hepsi Erdoğan’a ‘diktatör, zalim ve katil’ diyor.

Bu coğrafyanın rezaletleri bitmez.

Akıl, mantık, sağduyu ve vicdanın ortadan kaybolduğu zamanlarda insanlara insan demek çok zorlaşır.

İŞİD, NUSRA ve benzeri örgütlerin ‘Allah yolunda cihat’ için neler yaptığı gördük.

Batı bu işlerden çok mutlu.

Herkesi herkesle savaştırıp halkları birbirine kırdırıyorlar.

Kimse de çıkıp ‘Yahu biz ne yapıyoruz’ demiyor ya da deme cesaretini göstermiyor.

Şimdi olduğu gibi.

Türk askerlerinin şehit edilmesine tepki göstermek elbette gerekli ama hiç kimse ‘o askerleri kim oraya neden ve amaçla gönderdi’ diye sorgulamıyor.

Sorgulanmadığı sürece her şey kötüye gider ve gidecek.

Bu işten hiç kimse kârlı çıkmaz tersine halklar acı çeker.

Tarihin tümünü anlatacak halim yok ama Amerikan oyununa gelen Saddam’ın 1980’de İran’a saldırmasını hatırlatmak yeter.

O savaş 8 yıl sürdü, bir milyon insan yaşamını yitirdi ya da sakat kaldı ve iki ülke perişan edildi.

Perişanlık 40 yıldır devam ediyor.

Bir zamanlar Türkiye’yi İran’la savaştırmak isteyenler  şimdilik Suriye denemesinde.

Suriye demek Rusya demek.

Buyurun savaşa!