CHP’nin Kürt sorununu Çözüm Önerisi

Bu ziyaret CHP’nin son çeyrek yüzyıl içerisinde yaptığı en büyük siyasal atraksiyonlardan biriydi...

CHP’nin dünkü Meclis Başkanı Cemil Çiçek’i ziyareti ve Kürt sorunu’nda çözüm önerisi ciddi bir etki ve heyecan neden yaratmaması siyaset dünyasının halini gösteriyor.  

Bu ziyaret CHP’nin son çeyrek yüzyıl içerisinde yaptığı en büyük siyasal atraksiyonlardan biriydi.

Kürt sorununda şiddetin tırmandığı bir eşikte, hiç beklenmeyen bir yerden ana muhalefet partisinde demokratik çözüm önerisi gelmesi ciddiye alınması ciddi üzerinde durulacak bir durumdu.

Son bir yıl içerisinde özelikle de Uludere katliamı sonrasında yaşananlara bakıldığında AKP’nin Kürt sorununu çözmeye niyeti, cesareti, ufku olduğunu iddia edemez.

AKP Kürt sorunu çözen parti olma fırsatını yaklaşık bir yıl önce tümden kaçırmıştır. Bu konudaki iddialarıyla artık yalnızca Türkiye’nin beyazlarını oyalayabilir.

Kürt sorununun için bir çözüm dinamiğine ihtiyaç var. Bu açıdan CHP’nin önerisi önemsenmesi gereken bir öneri.

CHP önerisindeki Meclis içersinde Toplumsal Mutabakat Komisyonu ve Meclis dışında Akil İnsanlar Grubu önerisi yeni bir arayışın ilk fişeği veya sözünü ettiğimiz “yeni çözüm dinamiği olabilir.

Ancak toplumsal mutabakat sorununu salt TBMM’de grubu bulanan dört siyasal partinin mutabakatı olarak kavranması bir sorun.

Hatırlamakta yarar var. Buna benzer bir öneri 2009 yılında AKP,  Kürt Açılımı’nı başlattığında dönemin CHP yönetimi tarafından yapılmıştı. AKP kabul etmemişti.   

Buradaki sorun Meclis’teki dört partinin Kürt meselesine yaklaşımındaki aralarındaki mesafeden kaynaklanıyor.

Birincisi soruna Türk milliyetçiliği ekseninde bakışı terk etmeyen siyasi parti/ler demokratik çözüme yaklaşamaz.

İkinci önemli nokta ise CHP’nin önerisinin üçüncü maddesindeki tespittir.  “Güvenlik eksenli politikaların Kürt meselesini çözemediği acı tecrübelerle aşikâr hale gelmiştir. Başka seçeneklerin hayata geçirilmesi, ertelenemeyecek bir ihtiyaç olarak önümüzde durmaktır. Bu bağlamda, siyasi alanın toplumsal barışı sağlayacak demokratik bir çözüm için yeniden düzenlenmesi ve yeni araçların devreye sokulması gerekmektedir.”  

Sorunu evrensel eşit yurttaşlık haklarını herkesin kullanması sorunu olarak kavramayanlar eski politikalarda ısrar ederler.

Soruna terör sorunu demeye devam ederler,  çözümü de asayiş önemlerini artırmakta görürler.

Bu bakımdan CHP’nin önerisindeki bu üçüncü maddede tanımlanan çerçevede çözüm üretmeye dönük ve toplumsal mutabakatı güçlendirmeye dönük olarak tanımlamak gerek.

MHP öneriyi baştan,  okumadan ret etti. Bu durumda öneri rafa kaldırılmamalıdır. Öneriyi kabul eden partilerin kuracağı komisyon, toplumsal desteği geliştirmek için çalışmalıdır.

Önerinin hak ettiği kadar ilgi görmemesinin bunların yanı sıra iki nedeni daha var.

Birincisi CHP’nin hala “yeni CHP mi” “eski CHP mi” olacağının kesinleşmemiş olmasının yarattığı sorunda kaynaklanıyor. Ya da “eski ve yeni CHP” ikilisini birlikte yürütme yaklaşımına güvensizlik var.

Bir diğeri de Kılıçtaroğlu CHP’sinin, siyaset tarzı olarak ortaya çıkan güven verememe hali. Bu anlamda önerinin AKP’den rol kapma olarak algılanıyor.

AKP Kürt sorununda vites değişikliğine gittiği bir dönemde yeni bir samimiyet sorunu yaşanıyor.

Hiç kimse samimiyet ölçme aleti değildir. Bu gerekçeyle tavır almaya çalışmak yanlış ve sakıncalıdır.

Hakan Tahmaz