DİSK’te sular durulacak mı?

Türk-İş kongresini tamamladı. Şimdi gözler DİSK kongresinde.

Türk-İş kongresini tamamladı. Şimdi gözler DİSK kongresinde. Bu hafta sonu da Metal-İş’in kongresini yapıyor. Her iki kongrenin ortak noktası bulunuyor. Türk-İş kongresi, Sendikal Güç Birliği Platformunun (SGBP) geleceği açısından en derece önemliyse, Birleşik Metal-İş’in kongresi de DİSK’in geleceği açısından aynı derecede önemli.  Birleşik Metal-İş kongresi,  10 Şubat 2012’de başlayacak DİSK kongresini önemli ölçüde etkileyecektir.

DİSK’in kuruluşuna ön ayak olan Maden-İş’in ve 65 yıllık metal işkolundaki sendikal mücadele geleneğinin taşıyıcısı ve DİSK en militan örgütü Birleşik Metal-İş, tarihi bir dönemeçte kongre yapıyor. Birleşik Metal-İş, hiç kuşkusuz, yeni sendikal hareketin ana dinamiklerinin başında geliyor. Kongre, sendikal hareketin krizini aşma arayışlarının çok yönlü ve çok koldan yürütüldüğü bir süreçte buna önemli katkı sunabilecek birikime sahip DİSK’in,  iç krizini aşmanın zaruri bir hale geldiği süreçte gerçekleşiyor. DİSK,  içinde bulunduğu krizi aşmayı becerecek bir kongre yapmayı başaramazsa bu arayışlar önemli oranda sekteye uğrayacağa benziyor.

Bu kritik kavşakta DİSK, dört yılıdır çözmediği ve sürekli derinleşen yönetim sorununu çözmesi gerek.  Bir önceki genel kurulda DİSK eski Genel Başkanı Süleyman Çelebi’nin 13. Genel Kurul’da  “bir daha aday olmayacağınım” taahhüdünü tutmaması bir dizi sorun yarattı. Genel-İş, Lastik-İş, Teksil-İş ve Birleşik Metal-İş arasındaki ilişkilerinde krize yol açtı. 12 Eylül sonrasında bu dört sendikanın mutabakatı DİSK’in, yürüyüşünü hep kolaylaştırmıştı.

Sendikalar bir taraftan üye ve güç kaybına uğrarken diğer taraftan her biri kendi çapında değişik iç sorunlarla karşı karşıyalar. Böyle bir durumda konfederasyon yönetiminin oluşturulmasında sendikaların bütünlüğünü sağlayamamak DİSK’i olabileceği noktadan çok geriye savrulmasına neden olacaktır. Bu güne kadar yapılan sendika kongrelerinde ortaya çıkan emareler bu kaygının güçlenmesine yol açıyor.

Son birkaç gündür konuştuğum çeşitli DİSK ve sendika yöneticilerinin karşı karşıya bulunulan tehlikenin farkında olmadıklarını gördüm. İki hafta önce gerçekleşen Birleşik Metal-İş’in kongre divan başkanının Maden-İş Sendikası’nın son Genel Başkanı Mehmet Karacan yapılması çok şey ifade ediyor olsa gerek. 

DİSK kongresini, Birleşik Metal-İş’i dışlayarak, Lastik-İş ve Genel-İş ikilisine dayanarak tasarımlamak ve bir önceki kongredeki pozisyonları korumaya çalışmak krizi derinleştireceğe benziyor.

DİSK Genel Sekreteri Tayfun Görgün, ciddi bir sorunun olmadığını, olan problemleri de sendika kongrelerinin bitmesiyle bir biçimde aşılacağına ifade etti. Ama birçok sendika yöneticisi,  özellikle 13. Kongrede Süleyman Çelebi’nin adaylığına karşı çıkan Birleşik Metal-İş’in ve sosyalistlerin dışlaması kaygısını dillendiriyorlar. Birleşik Metal-İş Genel Başkanı Adnan Serdaroğlu ise, sendikal krizin aşılması çabalarının ve tartışmalarının yoğunlaştığı bir süreçte, taze kana olan ihtiyaca dikkat çekti.

Kulislerde DİSK Genel Başkanlığına Genel-İş Başkanı Erol Ekinci’nin adı öne çıkıyor. Lastik-İş’de Ekinci’yi desteklediği için başka birine pek şans tanınmıyor.  Lastik-İş’in, disiplin kuruluna verilemesi tartışmaları nedeniyle, Birleşik Metal –İş olan problemden dolayı birlikte yönetim oluşturmak istemediği biliniyor. Teksil-İş’in ise kendi iç sorunları öne çıkmış durumda. Rıdvan Budak’ın, DİSK için bir iddiası pek yok gibi.

Birleşik Metal-İş kongresi ibrenin ne tarafa döneceğini gösterecek. Ama sonuçta bir önceki kongrede olduğu gibi bir yönetim oluşması salt DİSK’in yönetim sorununun derinleşmesiyle kalmayacağa benziyor. Daha büyük ölçüde başta da belirttiğim gibi Türk-İş’te SGBP’nin,  KESK’de, DSD’nin başını çektiği yeni sendikal hareket yaratma arayışlarının hızını yavaşlatacaktır. Aksi ise bu arayışların ortaklaşmasını kolaylaştıracak bir gelişme olacaktır. Bu nedenle herkesin sendikal hareketin büyük krizden çıkışını önemsemesi gerekiyor. Sınıf tavrı da bu olsa gerek.