Devam

Atay Sözer: Tam inecek gibi olduğunda da CHP’li yetkililer gene münasebetsiz bir laf edip yeniden fırlatıyorlardı.

Başlığa bakıp da sakın yanılmayın; buradaki  “devam” aktrollerin kaç gündür sosyal medyadaki   “T A M A M” haykırışlarına karşı söylemeye çalıştıkları “devam” değil.

CHP’de epey uzun bir süredir görünen ölü toprağı seçmenlerde bir umutsuzluk bir güvensizlik yaratmıştı. Ben bunun gözlemini en doğru şekilde öğretmen emeklisi Asım Amca’nın tepkilerinde ölçüyorum, öyle karma karışık anketlere falan gerek yok. Asım Amca’nın suratına bak anla CHP seçmeninin halini.

Aileden CHP’li olan Asım Amca’nın tarihinde başka bir partiye oy verdiği görülmemiştir.

Ancak Asım Amca’da CHP’nin “Aman bize dinsiz demesinler” diyerek sağcı ve dinci cenahtan bir sürü tipi partiye doldurduğu yetmezmiş gibi sol unsurları da kapı dışarı etmesinden sonra ciddi bir tansiyon problemi baş göstermişti. Sık sık fırlayan tansiyonunu indirmek epey bir zor oluyordu.

Tam inecek gibi olduğunda da CHP’li yetkililer gene münasebetsiz bir laf edip yeniden fırlatıyorlardı.

Hele hele geçen cumhurbaşkanlığı seçiminde yaşanan Ekmelettin faciasından sonra bir ay hastanede yatmıştı.

En çok ta genel başkanın “Tıpış tıpış gidip oy vereceksiniz” lafı koymuştu.

“Ben niye tıpış tıpış gidiyorum ulan” diye ortalığı ayağa kaldırmış ama gene de tıpış tıpış gidip, ana avrat söverek oyunu kullanmıştı.

“Kendimi tecavüze uğramış gibi hissediyorum” diyerek psikolojik tedavi görmüştü bir süre.

“Bunlardan artık bir cacık olmaz”  demeye başladığı günlerde, Kılıçdaroğlu adalet yürüyüşünü başlatmıştı.

Önce pek inanamadı, gözlerinin de bozulmuş olabileceğini düşündü.

Ama doğru olduğunu görünce pek sevindi;

“İşte budur yahu, helal Kılıçdar” diyerek giydi spor ayakkabılarını Kılıçdar’ı İzmit’te karşıladı sonra birlikte yürüdüler.

Zerre yorulmadı, kendini 18’lik delikanlı gibi görüyordu, tansiyon falan kalmamıştı.

Sonra bir anda erken seçim gündeme gelince gündem de hızlanmaya başladı.

Asım Amca heveslendi “Şans bizden yana, bu defa olacak artık” demeye başladı.

İyi Parti’ye yapılan seçim dışı bırakma kumpası 15 vekil transferiyle bitirilince iyice keyfi yerine geldi, “İşte benim partim bu” diye haykırdı.

“Bak reisle küçük ortağını nasıl ters köşe yaptılar… Tabii karşındakini kendin gibi bilip karar verirsen böyle olur. Adamlarda kendi iradeleriyle partilerinden rakiplerine milletvekili vermek gibi bir mefhum yok ki. Olunca şaşırdılar; hayatlarında hiç satranç oynamadıkları için anlamadılar bu hamleyi, göreceksiniz bu işin sonu çoban matı.” , diyerek her gördüğünün boynuna sarıldı, sevinçten ağlıyordu.

Ancak aday belirlemesinde gene “çatı aday” lafları gündeme gelince biraz pirelendi, aday olarak da “Abdullah Gül” adı geçince tepesi attı.

“Ne oluyor böyle, iki adım ileri bir adım geri” diye sövüp saymaya başladı.

2.Ekmelettin faciasını yaşamaya ramak kalmıştı, neyse ki bu durum Gül’ün bahçesine helikopterle bir adet genelkurmay başkanıyla bir adet saray sözcüsünün inmesiyle bu tehlike bertaraf edildi.

Cumhurbaşkanı adayının Muharrem İnce olmasına pek sevindi…

Açık söylemek gerekirse pek beklemiyordu bu durumu, gerçekten sürpriz olmuştu;

“Gene sağdan biri gösterilir herhalde” diyordu.

Aslında kimse beklemiyordu; reis için de bir sürpriz oldu.

Asım Amca gevrek gevrek gülerek “Reis şimdi, o genelkurmay başkanıyla sözcüyü keşke yollamasaydık Abdullah kardeşimizi idare ederdik, nereden çıktı bu İnce; diye söyleniyordur.” diyordu.

Asım Amca sabah akşam “İnce ince bir kar yağar” türküsünü dinliyordu, “Muharrem” diyor başka bir şey demiyordu.

Nedense öteden beri sevmişti bu çocuğu; bir kere lafını esirgemiyor, pat pat veriyor cevapları; o da halkın içinden gelmiş, halkın diliyle konuşuyor gerektiğinde zeybek oynuyor gerektiğinde kasket takıyor; ezber bozuyor sürekli...

Cebinde çakısı var o çakının bir öyküsü var; kitlelere iyi hitap ediyor.

Asım Amca televizyonda izlerken bir ara bana dönüp 

“Dikkat ettin mi sanki Karaoğlan Ecevit’in ilk zamanları gibi”, dedi.

Sonra kulak memesini çekip tahtaya vurdu…

“Aman nazar değmesin, maşallah… Bu tempoyu sakın bozmayın, aynen böyle; devam devam devam devam…”