Otobüs yolculuğu

Atay Sözer; “Olur mu öyle şey yahu? Her şeyin bir kuralı var.” “Senin o dediğin eski otobüs sistemindeydi, şimdi yeni otobüs sistemi var; maksat vatandaşa kolaylık ister cam kenarı ister koridor, istediğin yere çök.”

Uzun yol için bilet alıp otobüse bindim, baktım benim yerimde başkası oturmakta.

“Arkadaş burası benim yerim” dedim.

Mahcup olmuştu gülümsedi:

“Biliyorum, ama benim yerimde de başkası oturuyormuş; muavin, sen de başka yere otur dedi. Ben de buraya oturdum.”

Muavin geldi, “Bilader yeni usul böyle artık, iki saat yer arama derdi yok, geç kafana göre takıl, boş bulduğun yer çök.”

“Olur mu öyle şey yahu? Her şeyin bir kuralı var.”

“Senin o dediğin eski otobüs sistemindeydi, şimdi yeni otobüs sistemi var; maksat vatandaşa kolaylık ister cam kenarı ister koridor, istediğin yere çök.”

Gerçekten de insanlar, istedikleri yere çöküyorlardı.

“Ama olmaz ki o zaman ne diye bilet satarken numara veriyorsunuz?”

“Yahu bak bu kadar insan biniyor bir tek sen şikâyet ediyorsun, bir şeyi de beğenin yahu, nankörlük etmeyin hem biraz çabuk ol, böyle sallanırsan iyi yerler kapılacak haberin olsun.”

Çaresiz, şoför mahallinin arkasındaki koltuğa oturdum.

Otobüs kısa sürede dolmuştu, yanıma oturan vatandaş gülümsedi.

“Bu otobüs firması çok iyi, kafana göre takılıyorsun.”

“Siz memnun musunuz?”

“Çok memnunum, diğer otobüs firmaları fena halde kıskanıyorlarmış bu durumu.”

“Sahi mi?”

“Tabii hele hele burada bir öyle bir şoför varmış ki, aman aman!”

“Nasılmış?”

“Bilmiyorum, kelimelerle anlatılmayacak biriymiş, dünya böyle bir şoför görmemiş.”

Bu arada şoför geldi; lanet suratlı bir herifti önce ayakta durup yolculara şöyle bir baktı.

“Herkes tamam mı?”

Muavin, “Tamam kaptan, aynen devam.”

Kaptan koltuğuna oturdu, kontağı açarken bana döndü:

“Bilader fren hangisi oluyordu?”

“Pardon anlamadım.”

“Fren diyorum, bunlardan biri fren, biri debriyaj, biri gaz; her seferinde karıştırıyorum hangisi hangisi, diye; bu yüzden binmeden önce soruyorum, garanti olsun diye; neticede can taşıyoruz.”

Hangisinin hangisi olduğunu söyledim; kontağı açtı kalkarken çok fena sallandık.

Yanımdaki arkadaşa “Böyle kalkışın pek normal olmadığını söyledim.”

Ama benim dediğim eski otobüs sistemini için geçerliymiş yeni sistemde böyleymiş, sarsılarak kalkılmalıymış ki insanlar uyanasınmış.

Kapatan, gazı sonuna kadar köklüyor 200 Km’yi geçiyoruz.

“Kaptan biraz hızlı gitmiyor muyuz?”

“Az bile gidiyoruz, otobüsü şahlandırmak için daha da hızlı gitmem gerek.”

“Yahu burada hız sınırı 50 km.”

“O eski sistemde öyle, şimdi yeni sistem böyle, kafana göre takıl istediğin kadar bastır, kim tutar beni yahuuu.”

“İyi de şimdi de ters yöne girdin, karşıdan araçlar geliyor bak.”

“Edepsizlik yapma ben ters yöne girmem, asıl onların hepsi ters yönde, hepsi benim şoförlüğümü kıskanıyor zaten.”

“Sen şoför olduğuna emin misin?”

Bunu der demez direksiyonu bıraktı bana döndü:

“Haddini bil hadsiz, şerefsiz cibilliyetsiz…”

Bu arada otobüs kendi kendine gidiyor, bu yakama yapıştı.

“Ben cennetmekan Abdülhamit Han hazretlerinin şoförlüğünü yapmış adamım.”

“Ne?”

“Zaten Kanuni’yle de bacanak oluruz; yakında dört şeritli yoldan aya gideceğiz.”

“Aaaa bu şoför deliiiiiii!”

Muavin yanıma geldi, “Sen şoför efendimize nasıl deli dersin, dilini koparırız alimallah.”

Muavinin de şoförden farkı yoktu, yolculara döndüm.

“Yahu direksiyonu bıraktı kendi kendine gidiyor, ne olacağımız belli değil, bir şey yapın da durduralım şu otobüsü.”

Ama kimse işin ciddiyetinin farkında değildi, beni derdest edip bagaja kapattılar; sesimi duyan birilerine haber versin karayolunda son hızla nereye gittiği bir otobüs görürseniz durduramasanız bile önünden çekilip canınızı kurtarın.